واده

لغت نامه دهخدا

واده. [ دَ / دِ ] ( اِ ) اصل و بنا و ماده هر چیز باشد. ( برهان ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || خروشیدن از خودستایی. ( برهان ) ( آنندراج ). خروش در خودستایی. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(دِ ) (دِ یا دَ ) ۱ - (اِ. ) اصل ، بنا، شالوده . ۲ - (پس . ) به صورت پسوند آید به معنی فوق : خانواده ، کواده .

فرهنگ فارسی

۱ - ( اسم ) اصل بنا شالده ماده . ۲ - بصورت پسوند آید بمعنی فوق خانواده کدواده کواده .

ویکی واژه

اصل، بنا، شالوده.
به صورت پسوند آید به معنی فوق: خانواده، کواده.