عطر افشان

لغت نامه دهخدا

عطرافشان. [ ع ِ اَ ] ( نف مرکب ) عطرپراکننده. || ( حامص مرکب ) افشاندن عطر. بوی خوش پراکنی. عطرافشانی. عطر پراکندن. ( از آنندراج ). عطر افشاندن :
ز عطرافشان این باکوره غیب
معنبر شد جهان را دامن و جیب.میرخسرو ( از آنندراج ).