لغت نامه دهخدا
رضایت بخش. [ رِ ی َ ب َ ] ( نف مرکب ) رضایت بخشنده. راضی کننده. ( فرهنگ فارسی معین ). مورد رضایت. راضی کننده : کار فلانی رضایت بخش است. ( یادداشت مؤلف ).
رضایت بخش. [ رِ ی َ ب َ ] ( نف مرکب ) رضایت بخشنده. راضی کننده. ( فرهنگ فارسی معین ). مورد رضایت. راضی کننده : کار فلانی رضایت بخش است. ( یادداشت مؤلف ).
( ~. بَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) راضی کننده ، رضایت بخشنده .
( صفت ) رضایت بخشنده راضی کننده .
soddisfacente
راضی کننده، رضایت بخشنده.