رباعیات

لغت نامه دهخدا

رباعیات. [ رَ ] ( ع اِ ) ج ِ رَباعیة، بمعنی چهار دندان که میان دندان ثنایا و انیاب باشد. ( از متن اللغة ) ( از اقرب الموارد ) ( از منتخب اللغات ) ( از غیاث اللغات ). چهار دندان که از پس ثنایا بود. ( مهذب الاسماء ). || ج ِ رَباعیة، بمعنی حیوانی که دندانهای رباعی را افکنده باشد. ( از متن اللغة ). || ج ِ رَباع. ( منتهی الارب ). رجوع به مفردهای کلمه شود.
رباعیات. [ رُ عی یا ] ( ع اِ ) شعرهای دوبیتی. ( ناظم الاطباء ). ج ِ رباعی. رجوع به رباعی شود.

فرهنگ معین

(رُ یّ ) [ ع . ] (اِ. ) جِ رباعیه (رباعی ). ۱ - اشعار چهار مصراعی . ۲ - دندان های اربعة انسان بین ثنایا و انیاب .

فرهنگ عمید

= رباعی

فرهنگ فارسی

چهاردندان انسان بین دندانهای ثنایاوانیاب
( اسم ) جمع رباعیه ( رباعی ) . ۱ - دندانهای اربعه انسان بین ثنایا و انیاب . ۲ - اشعار چهار مصرعی ( رباعی ) .
ماخوذ از تازی شعر های دو بیتی

ویکی واژه

جِ رباعیه (رباعی)
اشعار چهار مصراعی.
دندان‌های اربعة انسان بین ثنایا و انیاب.