خلیع. [ خ َ ] ( ع ص ) آن کودکی که اهل او او را از خانه بیرون رانده اند. ج ، خُلَعاء. منه : غلام خلیع . || آنکه عاجز گردانیده باشد اهل خود را بجنایت. ( منتهی الارب ) ( از لسان العرب ) ( از تاج العروس ). خلیع. [ خ َ ] ( ع ص ، اِ ) صیاد. || غول. || گرگ. || تیر قمار که داو آن نیاید. || قمارباز گروبندنده. || جامه کهنه. || کودک کثیرالجنایت و شرور. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ). || ابله. ( ناظم الاطباء ). خلیع. [ خ َ ] ( اِخ ) حسین بن ضحاک بن یاسر. رجوع به ابن ضحاک درین لغت نامه و رجوع به الاعلام زرکلی ج 1 ص 295 شود.
فرهنگ معین
(خَ ) [ ع . ] (ص . ) ۱ - خلع شده . ۲ - پریشان . ۳ - نابه فرمان . ۴ - خودکام .
فرهنگ فارسی
( صفت ) ۱ - خلع شده . ۲ - پریشان نا بشامان . ۳ - نا بفرمان . ۴ - خود کام خویشتن کام . حسین بن ضحاک بن یاسر
