حرام خوار

لغت نامه دهخدا

حرام خوار. [ ح َ خوا / خا ] ( نف مرکب ) حرام خور : علما بر مراد ظالمان و فاسقان سخن گویند و حرام خوار و بی پرهیز شوند. ( قصص الانبیاء جویری ص 13 ).

فرهنگ معین

( ~. خا ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) ۱ - کسی که مال حرام می خورد. ۲ - رشوه خوار، رشوه گیر. ۳ - مفت خور، تنبل .

فرهنگ عمید

۱. آن که مال حرام می خورد.
۲. کسی که آنچه را خوردنش شرعاً منع شده است می خورد.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱ - کسی که مال حرام میخورد . ۲ - رشوه خوار رشوه گیر .

ویکی واژه

کسی که مال حرام می‌خورد.
رشوه خوار، رشوه گیر.
مفت خور، تنبل.