لغت نامه دهخدا گذاشتنی. [ گ ُ ت َ ] ( ص لیاقت ) درخور گذاشتن. سزاوار توجه نکردن و به جا ماندن : این زن و زور و زر گذاشتنی است مهرش اندر درون نکاشتنی است.اوحدی.
