گاو ماهی

لغت نامه دهخدا

گاوماهی. ( اِخ ) ( افسانه ) گاوی که پای بر پشت ماهی دارد و زمین بر پشت گرفته. حیوانی است در افسانه هاگویند کره ارض بر پشت او ایستاده است :
ز زخم سمش گاوماهی ستوه
بجستن چوبرق و بهیکل چو کوه.فردوسی.و اگر بر زمین نگریستی تا پشت گاوماهی ملاحظه کردی. ( مجالس سعدی ).
- تا گاوماهی ؛تا آنسوی زمین : شمشیر علی بروز خندق از عمرو گذر کرد و زمین را بشکافت و به گاو ماهی رسید. ( داستان ).

فرهنگ معین

(اِمر. ) نک گاوزمین .

فرهنگ عمید

= گاو * گاو زمین: ز زخم سمش گاوماهی ستوه / به جستن چو برق و به هیکل چو کوه (فردوسی: لغت نامه: گاوماهی ).

فرهنگ فارسی

گاو افسانه یی که پای بر پشت ماهی و زمین بر دو شاخ دارد : [ ز زخم سمش گاو ماهی ستوه بجستن چو برق و بهیکل چو کوه . ] ( فردوسی )
( اسم ) گونه ای ماهی استخوانی که در بحر خزر فراوانست .