کون کن

لغت نامه دهخدا

کون کن. [ کو ک ُ ] ( نف مرکب ) کسی که از راه دبر مباشرت و جماع کند. امردباز. غلامباره. ( فرهنگ فارسی معین ). بچه باز. تف کار. اهل نم. لاطی. ایرج میرزا راست در عارف نامه:
کنار رستوران قلا نمودی
ز کون کنهای تهران درربودی.( فرهنگ لغات عامیانه جمالزاده ).

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که از راه دبر مباشرت و جماع کند امرد باز غلامباره.
کسی که از راه دبر مباشرت و جماع کند. امردباز. غلامباره

دانشنامه عمومی

کون کن ( به تایلندی: ขอนแก่น؛ تلفظ  kʰɔ̌ (: ) n kɛ̀n ) یک شهر در تایلند است که در استان خون کاین واقع شده است.
کون کن ۴۶ کیلومترمربع مساحت و ۱۱۳٬۷۵۴ نفر جمعیت دارد.