کوتیان

لغت نامه دهخدا

کوتیان. ( اِخ ) دهی از دهستان بلوک شرقی است که در بخش مرکزی شهرستان دزفول واقع است و 500 تن سکنه دارد. ( از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6 ).

ویکی واژه

‌کوتیان
نام یک قوم ایرانی‌باستان، از هزاره سوم تا هزاره اول پیش از میلاد، از نواحی دریاچه‌ا‌رومیه گرفته تا بخش علیای رود دیاله مستقر بودند. کوتیان در نقاط شرقی‌تر و لولوبیان در نقاط غربی‌تر. برخی محققان کوتیان را با گوتیان مترادف دانسته‌اند، اما مفهوم آنان نمی‌تواند همسان باشد، کوتی اگر از کوت انشقاق نیافته باشد به دو بخش کو - تی قابل تجزیه است و معنی آن ممکن است رهبری مشروط با رأی جماعت باشد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم