کشتمان

لغت نامه دهخدا

کشتمان. [ ک ِ ] ( اِ مرکب ) صحرای کشته و زراعت شده. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(کِ ) (اِمر. ) زمینی که در آن چیزی کاشته باشند.

فرهنگ عمید

کشتمند، مزرعه.

ویکی واژه

زمینی که در آن چیزی کاشته باشند.