کشتخوان. [ ک ِ خوا / خا ] ( اِ مرکب ) جای کشت. محل کشت : دردو فرسنگی شهر دهی از نو احداث کرده و بیوتات و بساتین و کشتخوان بساخت و قنات جاری کرده و آن را ایران آباد نام نهاد. ( تاریخ یزد ). آب مدوار که به طرف مهریجرد است به سعی او از کوه به کشتخوان جاری گشت و اکنون داخل آب نعیم آباد می گردد. ( تاریخ جدید یزد ).
