کارابین
فرهنگ فارسی
دانشنامه عمومی
کارابین در دو شکل عمومی D و گلابی و به صورت های ساده و پیچ دار ساخته می شود که هر کدام دارای کاربرد خاصی است. مقاومت کارابین ( میزان وزنی که می تواند تحمل کند ) بر روی بدنی آن نوشته شده است.
کارابین در بسیاری از فعالیت ها که در آن نیاز به کاربرد طناب هست بکار می رود. در کوهنوردی، سنگنوردی، غارنوردی، قایق رانی بادبانی، دره نوردی، درختکاری، امداد و نجات، بالن سواری، دسترسی با طناب، نجات در آب های خروشان، حرکات آکروباتیک، نماشویی، کارهای ساختمانی و برخی از عملیات نظامی و صنعتی از کارابین استفاده می شود.
کارابین ها عمدتاً از آلیاژ فولاد و آلومینیوم ساخته می شوند. کارابین های ورزشی که در ورزش استفاده می شوند دارای وزن کمتری نسبت به موارد استفاده شده در برنامه های تجاری و نجات هستند. این کارابین ها معمولاً از آلیاژهای سبک آلومینیوم ساخته می شود.
برخی از کارابین ها جنبه تزئینی دارند این کارابین ها غالباً به عنوان کارابین تزئینی یا مینی باینر ( mini - biners ) شناخته شده و از طرحی همانند کارابین های ورزشی بهره می برند که برای حمل کلید ( جاسوئچی ) و سایر وسایل سبک ( مانند: بطری آب ) از آن ها استفاده می شود از این رو به دلیل عدم وجود استاندارد آزمایش بار و استانداردهای ایمنی در ساخت، بر روی بسیاری از آنها مهر "غیرقابل استفاده برای صعود ( Not For Climbing ) " یا هشدار مشابه وجود دارد. در حالی که از دیدگاه ریشه شناسی هر حلقهٔ اتصال فلز با یک دهانه برگشت پذیر از نظر فنی یک کارابین است، اما در بین جامعه کوهنوردی فقط به آن دسته از وسایل تولید شده و آزمایش شده برای تحمل بار در سیستم های حیاتی ایمنی برای سنگ نوردی و کوهنوردی، که دارای قدرت تحمل بیش از ۲۰ کیلو نیوتن هستند کارابین می گویند.
