چشمه چشمه

لغت نامه دهخدا

چشمه چشمه. [ چ َ / چ ِ م َ / م ِ چ َ / چ ِ م َ / م ِ ] ( ص مرکب ) سوراخ سوراخ و متخلخل. ( ناظم الاطباء ). مشبک و خانه خانه چون لانه زنبور :
یکی کرته هر یک بپوشیده تنگ
همه چشمه چشمه بنقش و برنگ.اسدی.همچون خزینه خانه زنبور خشکسال
از باد چشمه چشمه دماغ خرابشان.خاقانی.صحن مجلس در مدور جام نوشین چشمه یافت
کانچنان هم چشمه چشمه هم مدور ساختند.خاقانی.رجوع به چشمه شود.

فرهنگ معین

( ~. ~. ) (ص مر. ) سوراخ سوراخ ، خانه خانه ، مشبک .

فرهنگ فارسی

( صفت ) سوراخ سوراخ متخلخل مشبک خانه خانه .

ویکی واژه

سوراخ سوراخ، خانه خانه، مشبک.