معنی پیرهن چاک

لغت نامه دهخدا

پیرهن چاک. [ رَ / پیرْ هََ ] ( ص مرکب ) که پیراهن وی دریده باشد. || جامه بتن دریده از مستی. مست ِ دریده پیراهن :
زلف آشفته و خوی کرده وخندان لب و مست
پیرهن چاک و غزل خوان و صراحی دردست
نرگسش عربده جوی و لبش افسوس کنان
نیمشب مست ببالین من آمد بنشست.حافظ.

فرهنگ معین

(هَ ) (ص مر. ) کنایه از: عاشق بی پروا.

فرهنگ فارسی

( صفت ) ۱- آنکه پیراهن وی دریده و چاکدار باشد . ۲- جامه بتن دریده از مستی : زلف آشفته و خوی کرده و خندان لب و مست پیرهن چاک و غزلخوان و صراحی در دست . نرگسش عربده جوی و لب افسون کنان نیمشب دوش ببالین من آمد بنشست ... ( حافظ )