پی درپی. [ پ َ / پ ِ دَ پ َ / پ ِ ] ( ق مرکب ) پیاپی. یکی پس دیگری. متواتر. علی الاتصال. ( آنندراج ). مسلسل. دَمادَم. متعاقب یکدیگر. متتابع. متتالی. پشت سر یکدیگر: چندگاه اینچنین برود و به می هر شبم عیش بود پی درپی.نظامی.مکافاءة، کفاء؛ پی درپی نیزه زدن با هم. امعاط، انمعاط؛ پی درپی افتادن موی. امتعاط؛ پی درپی افتادن پشم. امتعال؛ پی درپی آبستن شدن زن. ( منتهی الارب ). تساقط؛ پی درپی افتادن. دبل؛ پی درپی زدن بر کسی عصا را. ( منتهی الارب ). هلب؛ پی درپی آوردن اسب رفتار را. ( منتهی الارب ). تکلح؛پی درپی درخشیدن برق. استرعال؛ پی درپی رفتن گوسفند. || دُمادم: دو راهرو که براهی روند در یک سمت عجب نباشد اگر اوفتند پی درپی.کمال اسماعیل.
فرهنگ معین
(پِ دَ پِ ) (ق مر. ) پیاپی، متوالی، یکی پس از دیگری.
فرهنگ عمید
پیاپی، پشت سرهم، یکی پس ازدیگری.
فرهنگ فارسی
۱- پیاپی متوالی متواتر یکی پس از دیگری: و در اثنای راه حکام و داروغگان ولایات و کلانتران. لوس و احشام از اطراف پی در پی میرسیدند. ۲- دما دم پشت سر دیگری: دو راهرو که براهی روند در یک سمت عجب نباشد اگر اوفتند پی در پی. ( کمال اسماعیل )
