پشتی

لغت نامه دهخدا

پشتی. [ پ ُ ]( ص نسبی ) منسوب به پشت. رجوع به پشت شود. || ( اِ ) جامه انباشته بحشوی از پنبه و غیره ، غالباً مربع یا مستطیل که بر آن تکیه کنند. قسمی توشک که بر دیوار راست کرده بر آن تکیه دهند و یا بر کرسی و تخت و کالسکه و غیره گذارند تکیه دادن را. مخدّه بزرگ که بر دیوار راست نهند و بر آن پشت دهند. متکائی پهن که بر روی مخدّه ای بر دیوار نهند. بالشی که بر دیوار نهند تکیه گاه را. وساده ای که بر آن تکیه کنند. متکا. بالش. وساده. مِصدَغة. مِخدّه. || جامه کوتاهی را گویند که تا کمرگاه باشد و آنرا بیشتر مردم دارالمرز پوشند... ( برهان قاطع ) :
قباء خاصه و پشتی خود نسیج بزر
یکی مکلل کرده کمر بگوهرها.معزی.هر دم از پشتی والای زرافشان آمده
چون صبا با گل سحر دست و گریبان بوده ام.نظام قاری ( دیوان البسه ). || ( ص ) یاری کننده. همدست. حامی. کمک. مدد. ممد. معاون. ( برهان قاطع ). || ( حامص ) یارمندی. یاری. امداد. نگهبانی. یاوری. مدد. کمک. عنایت. وقایه. حمایت. مظاهرت :
که ایشان به پشتی من ، جنگجوی
سوی مرز ایران نهادند روی.فردوسی.چگونه دوستی یابی و پشتی
ز فرزندی که بابش را بکشتی.فخرالدین اسعد ( ویس و رامین ).شمشیر مرتضی بجز از آهنی نبود
پشتی دین حق لقبش ذوالفقار کرد.ظهیر.بود از پشتی سنجاب و سمور و قاقم
این که بر لشکر سرما زدم و کوشیدم.نظام قاری ( دیوان البسه ). || تعصب. ( در حال وصف ) تخنیث. || مخنثی. و نیز رجوع به پشت شود. || ( اِ ) جزوکش ( اصطلاح اداری ).
- قفل یا کشو پشتی ؛ قفلی که از پشت در کوبیده باشند. قسمی قفل در.

فرهنگ معین

(پُ ) ۱ - (اِ. ) هر چیزی که پشت سر گذاشته و به آن تکیه بدهند. ۲ - (ص . ) کمک ، یاور. ۳ - (مص م . ) یاری کردن ، کمک کردن .

فرهنگ عمید

۱. قرارگرفته در پشت چیزی.
۲. (اسم ) هرچیزی که پشت سر بگذارند و به آن تکیه بدهند.
۳. (اسم ) [مجاز] پشت وپناه، حامی، یارویاور.
۴. [مجاز] نگهبان.
۵. (حاصل مصدر ) [مجاز] حمایت: که ایشان به پشتی من جنگ جوی / سوی مرز ایران نهادند روی (فردوسی: لغت نامه: پشتی ).

فرهنگ فارسی

هرچیزی که پشت سربگذارندوبه آن تکیه بدهند، پشت وپناه، یارویاور، نگهبان، حامی، حمایت
۱- یارمندی یاری امداد حمایت مظاهرت : ( که ایشان بپشتی من جنگجوی سوی مرز ایران نهادند روی . ) ( فردوسی ) ۲- تعصب . ۳- مخنثی .

فرهنگستان زبان و ادب

{dorsal} [زیست شناسی- علوم گیاهی] ← نامحورسو

دانشنامه عمومی

پشتی، روستایی در دهستان زرآباد شرقی بخش مرکزی شهرستان زرآباد در استان سیستان و بلوچستان ایران است.
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۶۲ نفر ( ۱۷ خانوار ) بوده است.

دانشنامه آزاد فارسی

پُشتی
روکش پشتی و فرشینه ای پرزی و گره دار. به صورت فرش بافته می شود و در داخل روکش آن ابر یا کاه می ریزند. این فرشینه که اخیراً استفاده از آن بیشتر شده است، در اندازه های ۵۰×۶۰، ۶۰×۸۰، یا ۶۰×۹۰ سانتی متر بافته می شود. بافت این فرشینه بیشتر در ترکمن صحرا و همدان مرسوم است و بیشتر با رج شمار بیست بافته می شود.
پشتی (زیست شناسی). پُشْتی (زیست شناسی)(dorsal)
در مهر ه داران، سطح نزدیک به ستون مهره ها در بدن جانور. در اغلب مهر ه داران و بی مهرگان، سطح بالاتر یا دورترین سطح از زمین است. برای نخستیان دوپا، مانند انسان، که سطح پشتی آن ها در عقب قرار می گیرد، معمولاً واژۀ «پشت» به کار می رود. نمی توان گفت همۀ جانوران سطح پشتی دارند، همان طور که نمی توان گفت همه سطح جلویی دارند. مثلاً، عروس دریایی، شقایق دریایی، و اسفنج ها سطح پشتی ندارند.