معنی پشت دستی

لغت نامه دهخدا

پشت دستی. [ پ ُ ت ِ دَ ] ( اِ مرکب ) زدن با پشت دست به پشت دست کسی. ضربه ای که با کف دست به پشت دست کسی زنند. || دستکش بی پنجه زنان.

( ~. دَ ) (ص نسب . ) (اِمر. ) ۱ - زدن به پشت دست کسی . ۲ - دستکش بی پنجة زنان .

( صفت اسم ) ۱- زدن با پشت دست بپشت دست کسی . ۲- دستکش بی پنج. زنان .

پُشتْ دَستی
از تنبیهات بسیار رایج در بازی های گروهیِ کودکانه. عملِ کوبیدن است بر پشتِ دستِ فرد سوخته. نیز ← تَپْ تَپِ خَمیر؛ سِبیل آتَشین

زدن به پشت دست کسی.
دستکش بی پنجة زنان.