پرماه

لغت نامه دهخدا

پرماه. [ پ َ ] ( اِ ) افزاری باشد حکاکان و درودگران را که بدان مروارید و دیگر جواهر و چوب و تخته سوراخ کنند و بعرب مثقب خوانند. ( برهان ). پرمه. ( رشیدی ). برماه. برمه. ( جهانگیری ). دست افزار حکاکان و نجاران که بدان جواهر و چوب را سوراخ کنند. ( رشیدی ). متّه.
پرماه. [ پ ُ ] ( اِ مرکب ) ماه تمام. بَدر.

فرهنگ معین

(پَ ) (اِ. ) افزاری باشد که حکاکان و درودگران با آن مروارید و چوب و تخته را سوراخ کنند. مته و مثقب و پرمه و برمه و برماه و برماهه نیز گویند.

فرهنگ عمید

= پرما

فرهنگ فارسی

( اسم ) ماه تمام بدر.

ویکی واژه

افزاری باشد که حکاکان و درودگران با آن مروارید و چوب و تخته را سوراخ کنند. مته و مثقب و پرمه و برمه و برماه و برماهه نیز گویند.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال چای فال چای فال ای چینگ فال ای چینگ فال تک نیت فال تک نیت فال نوستراداموس فال نوستراداموس