پربلا

لغت نامه دهخدا

پربلا. [ پ ُ ب َ ] ( ص مرکب ) پرآسیب. پرآفت :
همی گفت کامشب شبی پربلاست
اگر نام گیریم از ایدر سزاست.فردوسی.

فرهنگ عمید

۱. پرآفت، پرآسیب.
۲. [قدیمی، مجاز] فتنه انگیز.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پر آفت