پاک سرشت

لغت نامه دهخدا

پاک سرشت. [ س ِ رِ ] ( ص مرکب ) پاک نهاد.پاک طینت. پاکیزه سرشت. پاک فطرت و جبلّت :
آلودگی خرقه خرابی جهانست
کو راهروی اهل دلی پاک سرشتی.حافظ.

فرهنگ معین

(س ِ رِ ) (ص مر. )پاک نهاد، پاک - طینت .

فرهنگ عمید

۱. پاکیزه سرشت، پاک نهاد، پاک طینت
۲. اصیل، نجیب.

فرهنگ فارسی

( صفت ) پاک نهادپاکیزه سرشت پاک طینت پاک فطرت .
پاک نهاد پاک طینت
پاکیزه، پاک نهاد، پاک طینت

ویکی واژه

پاک نهاد، پاک - طینت.