( وتیرة ) وتیرة. [ وَرَ ] ( ع اِ ) کینه یا ستم و افزونی در آن. || پاره زمین باریک و دراز و سطبر گسترده هموار ونرم. || حلقه تیراندازی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). آن حلقه که بدان نیزه زدن آموزند. ( مهذب الاسماء ). || ستون طاق نهاده از خانه. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || زمین سپید. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || حبس. || قبر. ( ناظم الاطباء ). گور. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || گل سپید یا گل سرخ. || شکوفه گل. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || سپیدی گرد پیشانی اسب. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || رگ پوست نره. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || روش و نهاد. ( منتهی الارب ). گویند: مازال علی وتیرة واحد؛ ای طریقة و راه. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). هنجار. شیوه. سبک. اسلوب. روش. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) : به یک وتیره نجنبد همی عنان قضا به یک مثابه نگردد همی رکاب قدر.خاقانی.|| راه پیوسته به کوه. || سستی در کار. || عیب و سستی در کار. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || کوتاهی. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد )( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || خرک بینی و آن پرده میان دو سوراخ بینی است. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || کرکرانکی است ریزه در اعلای گوش. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || پوستکی است میان سبابه و ابهام یا میان هردو انگشت. ( منتهی الارب ). || نام عقد عشرة. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ) ( آنندراج ). || ( مص ) کوتاهی کردن. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). || بند نمودن. || بازداشتن. || درنگ کردن. ( منتهی الارب ). وتیرة. [ وُ ت َ رَ ] ( ع اِ ) دو رکعت نمازنافله که پس از نماز عشا نشسته بجا آورند. ( ناظم الاطباء ). رجوع به ذخیرة العباد مرحوم آیت اﷲ فیض شود.
فرهنگ معین
(وَ رِ ) [ ع . وتیرة ] (اِ. ) ۱ - طریقه ، روش . ۲ - دستور. ۳ - نهاد.
فرهنگ عمید
۱. طریقه، راه و روش.
فرهنگ فارسی
طریقه، راه وروش، دستور، نهاد (اسم ) طریقه راه روش وضع : (( چهار پنج روز بدین و تیره گذشت . ) ) توضیح و تیره از حیث لفظ و معنی مانند (( طریقه ) ) است ( اقرب الموارد ) ولی بعضی آنرا (( و تیره ) ) بر وزن (( زبیده ) ) ( بضم اول ) خوانند نام دو رکعت نماز قافله که پس از نماز عشا نشسته بجا آورند .
