معنی همراهی | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

همراهی. [ هََ] ( حامص مرکب ) معیت. همراه بودن ( شدن ) :
هوایی بد است آنکه بر چشم زد
بد آرد به همراهی چشم بد.نظامی.اگر شبدیز با ماه تمام است
به همراهیش گلگون تیزگام است.نظامی.|| مساعدت. معاضدت و دستگیری ، به خصوص نسبت به کسی که فقیر باشد. || ( اِ مرکب ) کنایه از اعضای بدن نیز هست. ( آنندراج از فرهنگ اسکندرنامه : همراهیان ).

فرهنگ عمید

۱. همراه بودن با یکدیگر.
۲. هم سفری.
۳. [مجاز] موافقت.
۴. [مجاز] اعانت، یاری.

فرهنگستان زبان و ادب

{accompaniment} [موسیقی] موسیقی پردازی (music making ) به عنوان پس زمینه برای یک یا چند تکخوان یا تکنواز

دانشنامه عمومی

همراهی (موسیقی). همراهی، یا آکمپانیمان ( به انگلیسی: Accompaniment ) ، در موسیقی، به معنی نواختن همراه با نوازنده اصلی یک قطعه موسیقی است. همراهی معمولاً به صورت اجرای آکوردهای مقطع است.

دانشنامه آزاد فارسی

هَمراهی (accompaniment)
(یا: آکومپانیمان) منظور از همراهی ، موسیقیِ نواخته شده و نیز نوازندگانی است که یک خط باس ، ساختار آکورد، و ضرب لازم برای پشتیبانی تک نواز یا تک خوان را فراهم کنند. همراهی می تواند هارمونی را تقویت کند (مثل کُنتینوئونوازی قرن های ۱۷ و ۱۸ )، ملودیِ بخش تک خوانی یا تک نوازی را به صورت کنترپوآنی تقلید کند (ایمیتاسیون ) و یا موجب ادامه یافتن آن شود (کُنتینوئو) (مانند بسیاری ترانه های قرن ۱۹)، در پس زمینه فضاسازی کند (مانند همراهی های ارکستری برای آریاهای اُپرایی )، و مانند آن . در قرن ۲۰ هنر نواختن همراهی با پیانو را چهره هایی همچون جرالد موربه سطح بسیار بالایی رساندند.