لغت نامه دهخدا
هدا. [ هََ ] ( اِخ ) جایی است از نواحی طائف. ( معجم البلدان ). رجوع به طائف شود.
هدا
هدا. [ هََ ] ( اِخ ) جایی است از نواحی طائف. ( معجم البلدان ). رجوع به طائف شود.
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. رستگاری.
۳. راستی.
۴. (اسم ) راه راست.
فرهنگ فارسی
فرهنگ اسم ها
معنی: هدایت، راهنمایی، راه درست و مسیر درست، هدی، هدایت کردن
دانشنامه اسلامی
هدد (۱ بار)
. هدّ منهدم کردن و منهد شدن است با شدت صوت «اَلْهَّدُ: اَلْهَدْمُ بِشِدَّةِ صَوْتٍ». «هَداً» در آیه ممکن است در جای حال باشد به معنی مهدوة و شاید مفعول و در تقدیر«تَهُدُّ هَدّاً» باشد یعنی: نزدیک است از نسبت فرزند به خدا آسمانها پاره پاره شود و زمین شکافته شده و کوهها ساقط و منهدم گردند. این لفظ فقط یکبار در کلام الله آمده است.
ویکی واژه
رستگاری، راهنمایی.
