لغت نامه دهخدا
نفح. [ ن َ ف َ ] ( ع ص ) نیة نفح ؛ نیت دور و بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بعیدة. ( اقرب الموارد ).
نفح
نفح. [ ن َ ف َ ] ( ع ص ) نیة نفح ؛ نیت دور و بلند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). بعیدة. ( اقرب الموارد ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. وزیدن نسیم.
۳. پراکنده شدن بوی خوش.
فرهنگ فارسی
نیه نفح : نیت دور و بلند ٠ بعیده ٠
دانشنامه اسلامی
. نفح به معنی وزیدن است «نَفَحَ الرّیحُ نَفْحاً: هَبَّتْ» نفحه به معنی یک وزیدن است راغب گوید«لَهُ لَفْحَةٌ طَیِبَةٌ» آن را وزیدنی است از خیر و در شر بطور استعاره است یعنی اگر کمی از عذاب پروردگارت به آنها برسد گویند: وای برما که ستمگران بودیم، این لفظ فقط یکبار در قرآن مجید آمده است.
