نایره

لغت نامه دهخدا

( نایرة ) نایرة. [ ی ِ رَ ] ( ع اِ ) آتش و شعله و گرمی آتش. حرارت. || آتش جای. || زغال. || زمینی که از خشکی ، گیاههای آن زرد شده باشد. || کینه. دشمنی. ( ناظم الاطباء ). || نایر.از حروف قافیه. در تمام معانی رجوع به نائرة شود.

فرهنگ معین

(یِ رِ ) [ ع . نائرة ] (اِ. )۱ - آتش برافروخته . ۲ - فتنه ، دشمنی .

فرهنگ عمید

۱. آتش برافروخته.
۲. [مجاز] فتنۀ برپاشده.
۳. [مجاز] کینه و دشمنی.

فرهنگ فارسی

آتش برافروخته، فتنه برپاشده، کینه ودشمنی
( اسم ) ۱ - آتش : مردم صلاح اندیش که درهرات بودنداطفای نایره فتنه توانستندکرد ۲ - شعله آتش : درحال نایره آن غضب فرو نشیند.۳ - گرمی حرارت .۴ - کینه دشمنی یاحرف نایره .

فرهنگ اسم ها

اسم: نایره (دختر) (عربی) (تلفظ: nāyere) (فارسی: نايره) (انگلیسی: nayere)
معنی: آتش برافروخته، ( مجاز ) فتنۀ برپاشده، ( مجاز ) کینه و دشمنی، شعله ی آتش، و معمولاً مشبه به هر چیز دارای شدت و نیرومندی، مانند جنگ، خشم و فتنه، ( در قدیم ) ( به مجاز ) فتنه، آشوب، نایر

ویکی واژه

نائرة
آتش برافروخته.
فتنه، دشمنی.