میثره

لغت نامه دهخدا

( میثرة ) میثرة. [ ث َ رَ ] ( ع اِ ) جامه ای که به روی جامه ها پوشند. ( منتهی الارب ، ماده وث ر ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || بالشچه مانندی که پیش زین نهند. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). آنچه بر روی زین افکنند تا نشست سوار آسان بود. ج ، مواثر، میاثر. ( مهذب الاسماء ). || نمدزین. ج ، مواثر، میاثر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده. ( ناظم الاطباء ). مرکبی از حریر و دیبا. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || پوست شیر و دیگر ددان.( ناظم الاطباء ). پوست دد. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).

فرهنگ فارسی

جامه که به روی جامه ها پوشند بالشچه مانندی که پیش زین نهند مرکبی از حریر و دیبا که معمول مردم ایران بوده

ویکی واژه

یا میتره به معنی قدرت خداوند، در فرهنگ و معتقدات مردم ماد. عجالتأ عبارات میثره٬ میتره٬ میترا، میترائیسم برابر دانسته شده. میثره به دو بخش می - ثره قابل تجزیه است و هیچ تفاوتی با میسره ندارد؛ به‌نظر می‌رسد شکل درست تلفظ هر دو واژه به زبان معیار باستان همان مَی‌ثُره باشد.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم
فال پی ام سی فال پی ام سی فال مکعب فال مکعب فال تاروت فال تاروت فال تاروت فال تاروت