مشاء. [ م َ ] ( ع اِ )( از «م ش و» ) داروی مسهل که شکم راند. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). || ( مص ) ( از «م ش ی » ) بسیار بچه شدن شتر و گوسفند. ( ازمنتهی الارب ). بسیار بچه شدن آن زن و همچنین است ماشیة. ( ناظم الاطباء ). بسیار فرزند و چهارپای شدن. ( تاج المصادر بیهقی ) ( المصادر زوزنی چ تقی بینش ص 192 ). مشاء. [ م َش ْ شا ] ( ع ص ) سخن چین. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). نمّام. ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ) ( آنندراج ). || رونده. ( مهذب الاسماء ). بسیار راه رونده. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ) ( از محیط المحیط ). مشاء. [ م َش ْ شا ] ( ع ص ) نام روشی فکری در علوم عقلی ، مقابل اشراق. در باب وجه تسمیه مشاء گویند چون ارسطو تعلیم خود را در ضمن گردش افاضه میکرد، پیروان او را مشائی میگویند. و در یونانی این کلمه «پریپاتتیکوس » است. ( از سیر حکمت ص 22 ). و گویند چون آنان برای کشف حقیقت متوسل به تعقل می شدند و فکر را به کار می انداختند آنان را مشاء گفتند، یعنی مشی فکر میکردند.
فرهنگ معین
(مَ شّ ) [ ع . ] ۱ - (ص . ) بسیار راه رونده . ۲ - پیرو حکمت مشاء. (مَ شّ ) [ ع . ] ۱ - (ص . ) بسیار راه رونده . ۲ - پیرو حکمت مشاء.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی مَّشَّاءٍ: نقل کننده سخنان مردمی به سوی مردمی دیگر ، به منظور ایجاد فساد و تیرگی آن دو- سخن چین معنی نَمِیمٍ: سخن چینی(مَّشَّاءٍ بِنَمِیمٍ:کسی که نقل کننده سخنان مردمی به سوی مردمی دیگر ، به منظور ایجاد فساد و تیرگی آن دواست) ریشه کلمه: مشی (۲۳ بار)
ویکی واژه
بسیار راه رونده. پیرو حکمت مشاء. بسیار راه رونده. پیرو حکمت مشاء.
