مستبعد

لغت نامه دهخدا

مستبعد. [ م ُ ت َ ع ِ ] ( ع ص ) نعت فاعلی از استبعاد. || دوری جوینده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). دوری خواهنده. ( غیاث ) ( آنندراج ). || بعید و دور شمرنده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). رجوع به استبعاد شود.
مستبعد. [ م ُ ت َ ع َ ]( ع ص ) نعت مفعولی از استبعاد. || بعید و دور شمرده. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). دورانگاشته. دور. بعید. دشوار. ( غیاث ). رجوع به استبعاد شود.
- مستبعد است ؛ دور است از واقع. بعید است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).

فرهنگ معین

(مُ تَ عِ ) [ ع . ] (اِمف . ) دور، بعید، دشوار و مشکل .

فرهنگ عمید

دور، بعید، دورازانتظار.

فرهنگ فارسی

دور، دوری جسته، چیزی که بعیدبه نظر آید
(اسم ) بعیدشمرده شده آنچه عقلا بعید بنظر آید : از فلان این کار مستبعد نیست .
بعید و دور شمرده

ویکی واژه

دور، بعید، دشوار و مشکل.