مخلوع. [ م َ ] ( ع ص ) بیرون آورده شده و برآورده شده. ( غیاث ) ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ) ( ناظم الاطباء ). || معزول کرده از عمل. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). خلعشده. ( ناظم الاطباء ). || والی از عمل بازشده. ( ناظم الاطباء ). || فرزند عاق شده. ( ناظم الاطباء ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). || مفصل دررفته. ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). || ( اِخ ) گاه مورخین «مخلوع » گویند و مراد «امین » برادر مأمون است. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) : یا امیرالمؤمنین این احمدبن ابی خالد است که در روزگار مخلوع ( امین )نامه ها را از مدینة السلام یعنی بغداد به ما میرساند. ( ترجمه فرج بعد الشدة چ کتابفروشی علمیه ص 295 ).
فرهنگ معین
(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) برکنده شده ، عزل شده ، خلع شده .
فرهنگ عمید
کسی که از مقام خود برکنار شده، برکنده شده.
فرهنگ فارسی
برکنده شده، کسی که ازمقام خودافتاده باشد ( اسم ) ۱- کنده شده جدا شده . ۲- از کاربرکنار شده . ۳- شاهی که از سلطنت معزول شده باشد جمع : مخلوعین .
