محفوف

لغت نامه دهخدا

محفوف. [ م َ ] ( ع ص ) گرداگرد گرفته شده. ( از غیاث ) ( آنندراج ). محاطشده. احاطه کرده شده. ( ناظم الاطباء ). گرداگرد فراگرفته. گرداگرد گرفته. فرا گرفته. محاط. محاط به. دورکرده. احاطه شده. ( یادداشت مرحوم دهخدا ) :
حفت الجنة به چه محفوف گشت
بالمکاره که از او افزود کشت.مولوی ( مثنوی ، دفتر پنجم ص 12 ).|| محتاج. قوم محفوفون ؛ قومی نیازمند. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ معین

(مَ ) [ ع . ] (اِمف . ) گرداگرد.

فرهنگ عمید

چیزی که گرداگرد آن گرفته شده، پیچیده شده.

فرهنگ فارسی

پیچیده شده، چیزی که گرداگرد آن گرفته شده
( اسم ) گرداگرد فرا گرفته .