معنی متفکر | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

متفکر. [ م ُ ت َ ف َک ْ ک ِ ] ( ع ص ) اندیشنده. ( آنندراج ) ( از منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ). اندیشه کننده و فکرکننده و تأمل کننده و باتدبیر و اندیشناک و دراندیشه. آن که بیندیشد. ( ناظم الاطباء ) :
عاقل متفکر بود و مصلحت اندیش
در مذهب عشق آی و زین جمله برستی.سعدی.|| مردم موقر و باثبات و سنگین. ( ناظم الاطباء ). || مردم سراسیمه. ( ناظم الاطباء ). || حیران و آشفته. ( ناظم الاطباء ). اندیشه ناک و آشفته و غمگین. ج ، متفکرین.