مانویت

لغت نامه دهخدا

مانویت. [ ن َ وی ی َ] ( ع مص جعلی ) اعتقاد به آیین مانی داشتن. مانوی بودن. برآیین مانی بودن. رجوع به مانی و مانویه شود.

فرهنگ فارسی

اصول تعالیم مانی که بشکل آیین و دین جدیدی در زمان ساسانیان پدیدار شد .

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:مانی (۲۱۶ـ۲۷۶م)