لغت نامه دهخدا
لبث. [ ل َ ب ِ ] ( ع ص ) درنگ کننده ؛ منه قوله تعالی : لابثین فیها احقابا. ( قرآن 23/78 ). لابث. ( منتهی الارب ).
لبث
لبث. [ ل َ ب ِ ] ( ع ص ) درنگ کننده ؛ منه قوله تعالی : لابثین فیها احقابا. ( قرآن 23/78 ). لابث. ( منتهی الارب ).
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
معنی مَا لَبِثَ: درنگ نکرد(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
معنی لَبْسٍ: اشتباه
معنی مَا لَبِثُواْ: نماندند - مکث نکردند - درنگ ننمودند(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
معنی لَّبِثْتَ: ماندی - مکث کردی - درنگ نمودی(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
معنی لَبِثْتُ: ماندم - مکث کردم - درنگ نمودم(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
معنی لَّبِثْتُمْ: ماندید - مکث کردید - درنگ نمودید(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
معنی لَبِثْنَا: ماندیم - مکث کردیم - درنگ نمودیم(کلمه لبث به معنای مکث و باقی ماندن در جائی یا در حالی است )
ریشه کلمه:
لبث (۳۱ بار)
توقف. اقامت. «لَبِثَ بِالْمَکانِ لَبْثاً: مَکَثَ و اَقامَ» راغب ملازمت نیز قید کرده. . درنگ نکرد تا گوساله بریانی آورد. . از زندگیت سالهائی در میان ما ماندی. . ماندگانند در آن روزگارانی. تلبث نیز به معنی توقف است .
