قلق. [ ق َ ل َ] ( ع مص ) بی آرام شدن و جنبیدن. ( اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ): قَلِق َ الرجل قلقا؛ انزعج و اضطرب. ( اقرب الموارد ). || ( اِمص ) بی آرامی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( تاج المصادر بیهقی ). اضطراب. ( اقرب الموارد ). || تنگ دلی. ( تاج المصادر بیهقی ). قلق. [ ق َ ل ِ ] ( ع ص ) بی آرام. ( منتهی الارب ). مضطرب البال. ( اقرب الموارد ): رجل قلق ؛ مرد بی آرام. ( منتهی الارب ). امراءة قلق الوشاح ؛ زن جنبان گردن بند. ( منتهی الارب ) ( اقرب الموارد ). قلق. [ ق ِ ل ِ ] ( اِ ) خوی.عادت. سلیقه. شیمه. خوی در حیوان و گاهی در آدمی. - قلق کسی را به دست آوردن ؛ رجوع به ترکیب بعدی شود. - قلق کسی را پیدا کردن ؛ رگ خواب کسی را پیدا کردن. چم کسی را پیداکردن. قلق.[ ق ِل ْ ل ِ ] ( ع اِ ) من طیرالماء. ( اقرب الموارد ). قلق. [ ق ُل ْ ل ُ ] ( اِ ) چیزی چون جلد و جامه قرآن که زنان در آن نخ و سوزن نهند. ( یادداشت مؤلف ). کیسه مانندی شبیه به پاکت که زنان دارند از قماش دوخته و بر آن قیطان و ریسمانی که چندبار پیرامون آن گردد بستن را و در آن سوزن ونخ و انگشتانه و موم گذارند. ( یادداشت مؤلف ). || در تداول رشوه و خدمتانه که به مأموران دولت دهند چون با انجام کاری خاصه بقراء و قصبات روند و امثال آن. ( یادداشت مؤلف ). جریمه مالیاتی. خدمتکاری. خدمتانه. غلامانه. حق العمل. رجوع به غلق شود.
بی آرامی، اضطراب، ترس ولرز. ۱. خلق وخوی. ۲. روش. ۱. کارمزد، انعام. ۲. پولی که مٲمور دولت از کسی در برابر انجام دادن کاری می گیرد، کارمزد، رشوه.
فرهنگ فارسی
بی آرام شدن، مضطرب شدن ، بی آرامی، اضطراب، رشوه، پول گرفتن ماموردولت ازکسی برای انجام کاری ( صفت ) مرد بی آرام . قلق . ( اسم ) ۱ - خلق خاص خوی مخصوص : بد قلق . یا قلق اسب . عادت و خوی اسب . یا قلق تفنگ . وضع خاص تفنگ ( تپانچه ) لم تفنگ ( تپانچه ) . توضیح گاه باشد که تفنگ یا تپانچه در هدف گیری کمی براست چپ بالا یا پایین زند و رفع این نقیصه نمی شود مگر آنکه تیر انداز قلق سلاح را به دست آورد و به هنگام تیر اندازی آن فاصله را حساب نمایند آنگاه تیر را پرتاب کند . چیزی چون جلد و جامه قر آن که زنان در آن نخ و سوزن نهند .
ویکی واژه
بی آرام. بی آرامی، پریشانی. عادت مخصوص، خوی خ رشوه، با
