فناپذیر

لغت نامه دهخدا

فناپذیر. [ ف َ پ َ] ( نف مرکب ) آنکه فانی شود. فانی. مقابل فناناپذیر.( فرهنگ فارسی معین ). فناشونده و فانی. ( آنندراج ).

فرهنگ معین

(فَ. پَ ) [ ع - فا. ] (ص فا. ) آن که فانی شود، فانی .

فرهنگ عمید

فناپذیرنده، فانی، ناپایدار.

فرهنگ فارسی

( صفت ) آنکه فانی شود فانی مقابل فناناپذیر باقی .

ویکی واژه

آن که فانی شود، فانی.