لغت نامه دهخدا
همانا دلش دیو بفریفته ست
که بر بستن من چنین شیفته ست.فردوسی.تو با تاج و با تخت نشکیفتی
خرد را بدینگونه بفریفتی.فردوسی.امیر مسعود عبدوس را فراکرد تا که کدخدایان ایشان را بفریفت. ( تاریخ بیهقی ). و در نهان حاجبش را طغرل که وی را عزیزتر از فرزندان داشتی بفریفتند. ( تاریخ بیهقی ).بجای آوردند که ایشان را فریفته اند. ( تاریخ بیهقی ).
ترا به مهره و حقه فریفتند ایراک
چو حقه بی دل و مغزی ، چو مهره بی سر و پا.خاقانی. || فریب خوردن. گول خوردن. ( فرهنگ فارسی معین ) :
خرد را کنی بر دل آموزگار
بکوشی که نفریبی از روزگار.فردوسی.پیری عالم نگر و تنگیش
تا نفریبی به جوان رنگیش.نظامی.مرا آن به که از شیرین شکیبم
نه طفلم تا به شیرینی فریبم.نظامی.نفریبی به آشنایی کس
کس خود تیغ خودشناسی بس.نظامی.
