فریبیدن. [ ف ِ / ف َ دَ ] ( مص ) فریفتن. ( آنندراج ) ( انجمن آرا ). فریب دادن. گول زدن : بدین تخت شاهی مخور زینهار همی خیره بفریبدت روزگار.فردوسی.چو با او نشاید نبرد آزمود به چیز فراوانش بفریب زود.اسدی.چو طاووس خوبی ، اگر دین بیابی وگر تنت بفریبدت همچو ماری.ناصرخسرو.آن را که چنین زنیش بفریبد شاید که خرد بمرد نشمارد.ناصرخسرو.به دین و کفر مفریبم کزین پس مرا هم کفر و هم ایمان تو باشی.خاقانی.
فرهنگ معین
(فِ یا فَ دَ ) (مص م . ) فریفتن .
فرهنگ عمید
= فریفتن
فرهنگ فارسی
( فریفت فریبد خواهد فریفت بفریب فریبنده فریبا فریفته فریبش ) ۱ - ( مصدر ) فریب دادن گول زدن گمراه کردن ۲ - مغبون کردن ۳ - ( مصدر ) فریب خوردن گول خوردن : بمدارای هیچکس مفریب از مراعات هر کسی بشکیب . ( هفت پیکر )
