لغت نامه دهخدا
سر فروبردم میان آبخور
از فرنج مَنْش خشم آمد مگر.( از کلیله و دمنه رودکی ).|| شاخ بزرگی که چون آن را ببرند شاخهای کوچک از اطراف آن برآید. ( برهان ).
فرنج. [ ف ِ رَ ] ( اِخ ) افرنج. فرنگ. افرنجه. فرانسه. ( یادداشت به خط مؤلف ). رجوع به فرانسه شود.
