غساق
فرهنگ معین
فرهنگ عمید
۲. گندیده، بدبو، هر چیز گندیده و بدبو، مانند زرداب و چرک زخم.
فرهنگ فارسی
دانشنامه اسلامی
ریشه کلمه:
غسق (۴ بار)
«غَسّاق» از مادّه «غسق» (بر وزن رمق) به معنای شدت تاریکی شب است، «ابن عباس» آن را به نوشابه بسیار سردی (که از شدت برودت درون انسان را می سوزاند و مجروح می کند) تفسیر کرده است، ولی در مفهوم ریشه این کلمه، چیزی نیست که دلالت بر این معنا کند، جز این که ممکن است مقابله آن با «حَمِیم» که آب داغ و سوزان است منشأ چنین استنباطی شده باشد.
«راغب» در «مفردات»، آن را به قطراتی که از پوست تن دوزخیان (و جراحات بدن آنها) بیرون می آید، تفسیر کرده است. لابد تیره بودن رنگ آن سبب اطلاق این واژه بر آن شده است، چرا که محصول آن آتش سوزان، چیزی جز یک مشت اندام سوخته با تراوشهای سیاه نیست! به هر حال، از پاره ای از کلمات، بر می آید که، «غَسّاق» بوی بسیار بد و زننده ای دارد که همگان را ناراحت می کند. بعضی دیگر، آن را به یک نوع عذاب که جز خدا از آن آگاه نیست، تفسیر کرده اند، چرا که آنها مرتکب گناهان و مظالم سختی شده اند که، جز خدا از آن آگاه نبوده و کیفرشان نیز باید چنین باشد.
ویکی واژه
چرکِ زخم، هرچیز گندیده و بدبو.
