غارنشین

لغت نامه دهخدا

غارنشین. [ ن ِ ] ( نف مرکب ) کسی که در غار نشیند. مردمی که در ازمنه ماقبل تاریخی در غار و شکافهای کوه می زیستند. رجوع به غارنشینی شود.

فرهنگ عمید

کسی که در غار زندگی کند.

فرهنگ فارسی

( صفت ) کسی که در غار زندگی کند .

دانشنامه آزاد فارسی

غارنشین (troglodyte)
اصطلاحی از یونانی باستان، برای اطلاق به ساکنان غار. این اصطلاح برای نامیدن برخی از اقوام روستانشین قفقاز، اتیوپی، و بخش جنوبی دریای سرخ، در مصر، به کار می رفت.