شخانه

لغت نامه دهخدا

شخانه.[ ش ُ ن َ / ن ِ ] ( اِ ) تیر شهاب. رجوع به شهاب شود.
شخانه. [ ش َ ن ِ ] ( اِ ) ماده ای مانند شخار که در رنگرزی بکار برند. ( ناظم الاطباء ).

فرهنگ معین

(شَ نَ یا نِ ) (اِ. ) شهاب .

فرهنگ فارسی

شهاب، شهاب ثاقب، تیرشهاب
( اسم ) ۱ - شهاب شهاب ثاقب . ۲ - سنگی که از محیط خارج از فضای زمین بر زمین ساقط شود .
تیر شهاب

دانشنامه آزاد فارسی

رجوع شود به:شهاب

ویکی واژه

شهاب.