لغت نامه دهخدا
در این گیتی سراسر گر بگردی
خردمندی نیابی شادمانه.شهید بلخی.تا بخانه برد زن را با دلام
شادمانه زن نشست و شادکام.رودکی.تو شادمانه و بدخواه تو ز انده و رنج
دریده پوست بتن بر چو مغز پسته سفال.منجیک.دلش شادمانه چو خرم بهار
تن آزاد از گردش روزگار.فردوسی.( عطارد دلالت کند بر ) سلیم دلی... شادمانه همت او بیشتر بزمان. ( التفهیم چ جلال همائی ).
تو شادمانه و انکه بتو شادمانه نیست
چون مرغ برکشیده بتفسیده بابزن.فرخی.شادمانه من و یاران من از خدمت میر
هر یکی ساخته از خدمت او مال و خدم.فرخی.گر من امروز شادمانه نیم
شسته بادی بدست من قرآن.فرخی.کامران باش و شادمانه بزی
دشمنانت اسیر گرم و حزن.فرخی.بر آنچه داری در دست شادمانه مباش
وز آنچه از کف تو رفت از آن دریغ مخور.ناصرخسرو.چو نیک و بدش نیست باقی چه باشی
به نیک و بدش غمگن و شادمانه.ناصرخسرو.از آنگهی که قدم در جهان نهادستم
در این جهان قدم شادمانه ننهادم.ادیب صابر.درون بردندش از در شادمانه
بخلوتگاه آن شمع زمانه.نظامی.چون شوق تو هست خانه خیزم
خوش خسبم و شادمانه خیزم.نظامی.که بستان دلارام خود را بناز
ببر شادمانه سوی خانه باز.نظامی.درآمددوش و گفت ای غره خود
دلت غمگین و نفست شادمانه.عطار.حبر، حبور؛ شادمانه کردن. ( ترجمان القرآن ). اشمات ؛ شادمانه کردن دشمن. ( ترجمان القرآن ).
شادمانه. [ ن َ / ن ِ ]( اِخ ) قریه ای در نیم فرسنگی هرات. ( انساب سمعانی ).
