لغت نامه دهخدا
سودی. ( اِخ ) از مردم بوسنه ( یوگسلاوی سابق ) است. در زبان فارسی و عربی اطلاعات لازم داشت و در اواخر عمر معلمی پیشخدمتهای دربار عثمانی را بر عهده داشت. او راست: شرح بر دیوان حافظ. شرح کافیه ابن حاحب. شرح مثنوی. شرح گلستان. شرح بوستان سعدی. حاجی خلیفه وفات او را بسال 1000 هَ. ق. نوشته ولی وی بوستان را در سال 1006 شرح کرده است. ( کشف الظنون ).