ستمگری

لغت نامه دهخدا

ستمگری. [ س ِ ت َ گ َ ] ( حامص مرکب ) کار ستمگر. عمل ستمگر :
ستمگران را چون جایگه چنین باشد
ستمگری نکند مردم لبیب و فهیم.سوزنی.معلمت همه شوخی و دلبری آموخت
جفا و ناز و عتاب وستمگری آموخت.سعدی.وفا و عهد نکو باشد ار بیاموزی
وگرنه هر که تو بینی ستمگری داند.حافظ.به زلف گوی که آیین سرکشی بگذار
به غمزه گوی که قلب ستمگری بشکن.حافظ.

فرهنگ معین

( ~ . ) (حامص . ) ظلم .

فرهنگ عمید

عمل ستمگر، ظلم و تعدی.

فرهنگ فارسی

عمل ستمگر ظلم تعدی .

ویکی واژه

ظلم.
فال گیر
بیا فالت رو بگیرم!!! بزن بریم