آب رخ

لغت نامه دهخدا

( آب رخ ) آب رخ. [ ب ِ رُ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) اعتبار. جاه. آبرو :
آب رخ زآب پشت بگریزد
کآب پشت آب رویها ریزد.سنائی.در جستن نان آب رخ خویش مریزید
در نار مسوزید روان از پی نان را.سنائی.خاقانیا ز نان طلبی آب رخ مریز
کآن حرص کآب رخ برد آهنگ جان کند.خاقانی.- آب رخ بردن کسی را ؛ آبرو ریختن او را.، ابرخ. [ اَ رَ ] ( ع ص ) مردی که پشتش دررفته و سینه اش بیرون آمده باشد. مؤنث : بَرْخاء.

فرهنگ فارسی

( آب رخ ) ( اسم ) ۱ - آب رو آب روی خوی عرق . ۲ - آبرو اعتبار جاه . یا آب رخ کسی را بردن . آبروی او را ریختن عرض او را لکه دار کردن
اعتبار جاه آبرو

فرهنگ اسم ها

اسم: آبرخ (دختر) (فارسی) (تلفظ: abrokh) (فارسی: آبرخ) (انگلیسی: abrokh)
معنی: زیبا، لطیف، روشن، کسی که چهره ای مانند آب دارد