معنی حافد | لغت یاب

لغت نامه دهخدا

حافد. [ ف ِ ] ( ع ص ، اِ ) نعت فاعلی از حفد و حفود و حفدان. || نواسه پسرینه. ( مهذب الاسماء ). نژاد پسرینه. نواده. نبیره. فرزندزاده. ( غیاث از کنز ). دخترزاده. || داماد. ( غیاث ) ( کنزاللغات ). || پدرزن. || برادرزن. || یار. یاریگر. دوست. ( غیاث ) ( کنزاللغات ). || خدمتکار. ( غیاث ). در خدمت شتابنده. نیکوخدمت. ج ، احفاد، حفدة، حوافد.
حافد. [ ف ِ ] ( اِخ ) یکی از قلاع صنعاء یمن ، از حازه بنی شهاب. ( معجم البلدان ).