لغت نامه دهخدا
اغراض. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ غَرض ، بمعنی پیش بند شتر مانند تنگ زین را. || ج ِ غَرَض ، بمعنی نشانه تیر و خواست و آهنگ. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ). و رجوع به غرض شود. || مأخوذ از تازی. غرضها. خواهشها. آرزوها. مرادها. اراده ها. قصدها. نیت ها. مقصودها. نتیجه ها و فائده ها. ( ناظم الاطباء ) : رسولی باید فرستاد و نامه ای نبشت بحضرت تا به اغراض وی واقف گردیم و آنچه رای واجب کند بفرمائیم. ( تاریخ بیهقی ص 558 ). امیر گفت اغراض دیگر است. ( تاریخ بیهقی ص 454 ). چون اغراض حاصل شد لشکرهای ما از آب بگذردو دست با لشکرهای سلطان یکی کنند و آتش این فتنه نشانده آید. ( تاریخ بیهقی ص 519 ). چون دستوری یابد آن را عرض کند و مشافهه دیگر است با وی در بابی مهم تر که اگر اندر آن باب سخن نرود، عرضه نکند و پس اگر رود، ناچار عرضه کند تا اغراض بحاصل شود. ( تاریخ بیهقی ص 209 ). فکر اصحاب اغراض... بی اثر نباشد. ( کلیله و دمنه ). آن چهار که مطلوبست بدین اغراض و بجز آن نتوانند رسید، کسب مال است از وجهی پسندیده. ( کلیله و دمنه ). و عاقل باید که در فاتحت کارها نهایت اغراض خویش پیش چشم دارد. ( کلیله و دمنه ). و مقرر است که دوستی تو با من ازبرای این اغراض بود. ( کلیله و دمنه ).
- اغراض شخصی ؛ مقاصد شخصی.
- اغراض نفسانی ؛ آرزو و خواهشی که از روی هوا و خواهش نفس باشد. ( ناظم الاطباء ).
|| در تداول امروز، دشمنی ها. قصدهای بد.
