لغت نامه دهخدا
- دستگیره خطر ؛ در قطار، آلتی حلقه آسا متصل به مفتولی که سر دیگر آن به آلات بازدارنده چرخها از حرکت ( ترمز ) وصل است و بر طاق واگن تعبیه است و با کشیدن آن بسوی خود قطار از حرکت بازایستد.
- دستگیره در ؛ آلت تعبیه شده بر در که در را با آن باز و فراز کنند.
- دستگیره دیگ ؛ دو قطعه پارچه چندلای بهم دوخته که با بندی به یکدیگر متصل است و هر قطعه را در دستی گیرند و به لبه دیگ تکیه دهند تا در برداشتن دیگ از فراز آتش مانع سوختن انگشتان شود. دستمال دیگ. جعاله.
- دستگیره کشو ؛ جای گرفتن دست برای گشودن و بستن کشو.
