اغذیه

لغت نامه دهخدا

( اغذیة ) اغذیة. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ غذاء. ( غیاث اللغات ) ( ناظم الاطباء ). ج ِ غِذاء، بمعنی خورش و پرورش که بالیدگی و آراستگی جسم است. ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). ج ِ غِذاء، یعنی آنچه نماء و قوام جسم بدان است و آنچه بدان تغذیه میشود از خوردنی و نوشیدنی. ( از اقرب الموارد ).
- اغذیه سازی ؛ کارخانه ای که مواد غذائی می سازد.
- اغذیه فروشی ؛ فروختن مواد غذائی.
- || دکانهایی که مواد غذائی و بخصوص مشروبات الکلی می فروشند.

فرهنگ معین

(اَ یِ ) [ ع . اغذیة ] (اِ. ) جِ غذاء، خوردنی ها.

فرهنگ عمید

= غذا

فرهنگ فارسی

خوردنی ها، خوراکها، جمع غذائ
( اسم ) جمع عذائ خوردنیها خورشها خوراکها .
جمع غذائ بمعنی طعام چاشت خلاف عشائ .

ویکی واژه

اغذیة
جِ غذاء؛ خوردنی‌ها.